ºEhir
(Indisponível)
bu ºehir insana tuzak kuruyor
bu ºehir insaný uzak kýlýyor
bu ºehir insaný yoruyor
bu ºehir insaný hep kandýrýyor
senin için yazýlmýº her ºiir bu bedenin olsa keºke
bak bir ömrü verecem iºte
bu ºehir benim bir demir atmýº ki gönlüm yosun tutmuº
limanda kalmýº topraðýnda servetim var
anýlarým çocukluðum ve geleceðim
baðlamýº elimi kolumu
ne kadar uzaða gitsem de kopamadým
ne kadar yakýnsam ona
ben o kadar uzaðým ondan
her taraf tuzak her bir yer yalan
tutulmamýº ki hiç bir söz
hep yalan dolan var
bu ºehir insana tuzak kuruyor
bu ºehir insaný uzak kýlýyor
bu ºehir insaný yoruyor
bu ºehir insaný hep kandýrýyor
gel bu ºehrin havasý böyle kalsýn
aynalar yalancýdýr
bu ºehrin dört bir yanýnda ayna var alýmlýdýr
bir kandýrýr ki anlamazsýn
verilen sözler unutulur
belki yarýna umut olur
fakat bu ºehir unutturur
bazen hatýrlatýr ve aðlatýr güldürür
bir gün yaºarken bi gün öldürür
bir türküdür bu duydunðun senin için
dikenli gül ve yaºanacak bir gündür
bu ºehirde doðdum bu ºehirde söndüm
gel biz ºehrin havasýna hiç uymayalým
birbirimize verdiðimiz sözlerin hepsini tutalým
bir de ºehirli türkü tutturup karºýlýklý seninle
ºehre inat dert üstüne dert koymayalým ayrýlmayalým
gönül bir baðlanmýº ki sorma
her güneºli gün ver her yýldýzlý geceyi özler o da bizim gibi
kardeºiz biz sanki, yaðmuruyla ýslanan aðaç gibi
kökünden baðlý kopmaz, özümdür o bilinmez
sözüm var and içilmiº bir günde dört mevsimmiº
bu ºehir benim ve bu ºehir bizimmiº anla
pes etmedik umutla yürüdük iºte her gün ayný yolda
býrakmam, terk etmem ben gitmem bu ºehirden
gel bu ºehrin havasý böyle kalsýn, tuzakla dolmuº her yer
yorulmuº tüm bedeler acep neden?
býrakmam, terk etmem ben gitmem bu ºehirden
|
|
