Wij schamen ons
(Indisponível)
Toen Opa dertien jaar was, kwam hij bij de binnenvaart
En drie jaar later zelfs bij de marine
En als we zijn verhalen goed verstaan, moet aan de haard
Van besjeshuizen in Stavanger
Kaapstad, Werkendam of Tanger
Vaak nu nog een wijfje zitten grienen
Als zij denkt
Aan de zoenen van Opa
Zo was er maar een!
Zij wenkt
Tevergeefs naar de einder waar hij weer verdween
En nooit kwam hij terug
Verspreid over de wereld zoekt nu menig oude bes
Al meer dan veertig jaren lang naar Opa z'n adres
Dat zij echter niet vinden mag
Want Opa wil een kalme oude dag
En die zou-ie zeker krijgen
Als-ie niet zag hoe z'n eigen
Wettig kleinkind als een nozem op de mesthoop lag
We schamen ons, dat wij hier met ons allen
Opa's ouwe dag spontaan vergallen - als nozems
Wij schamen ons, dat wij ons zo vermeien
Door gemengd en niet-gemengd te vrijen - als nozems
Maar wij hebben een teveel aan calorieen in ons lijf;
Da's een geschenk van moedertje natuur
En we weten met die dingen uit onszelf gewoon geen blijf:
Ze willen eruit! Ze willen eruit! Ze willen eruit op de duur
Dan moet je vechten, vrijen, stoeien
Schreeuwen, treiteren en loeien
Lieve Opa, lieve Ouders, lieve Mensen!
Wij doen dat niet omdat we 't zelf zo innig wensen
Maar die rot kalorieen in buik en in knieen
Die in uw jonge jaren er vast nog niet waren
Die willen er uit. Die springen er uit!
Die moeten er uit! Die barsten er uit!
Avontuuuuuuuur!
En onze andere Opa is een spruit van 't platteland
Die wist hem op de kermis flink te raken
En nog vandaag de dag zit met een zere achterhand
Zo menige oud-koddebeier
Als voortijdig zenuwlijer
Machteloos bedreigingen te slaken
Onder zijn muts
Heeft zijn schedel een deuk, die hij zachtjes betast
Een bluts
Waar mijn Opa's tabaksdoos nauwkeurig in past
En nooit wordt dat weer heel
Nog jeuken Opa's handen bij het zien van een agent
Met moeite heeft hij zich wat zelfbeheersing aangewend
Dat is dan wel een hard gelag
Maar Opa wil een kalme ouwe dag
En die zou-ie zeker krijgen
Als-ie niet zag hoe z'n eigen
Wettig kleinkind als een nozem op de mesthoop lag
Wij schamen ons, want wij doen steeds het slechte:
Met politie en penoze vechten - als nozems
Wij schamen ons Het is toch niet ondoenlijk
Om net te zijn als Opa, dus fatsoenlijk - als nozems?
Maar wij hebben een teveel aan kalorieen in ons lijf;
Da's een geschenk van Moedertje Natuur
En we weten met die dingen uit onszelf gewoon geen raad
Ze willen er uit! Ze willen er uit. Ze willen er uit op den duur
Dan moet je vechten, vrijen, stoeien
Schreeuwen, treiteren en loeien
Lieve Opa, lieve Ouders, lieve Mensen!
Wij doen dat niet omdat we 't zelf zo innig wensen
't Zijn die rot kalorieen in buik en in knieen
Die in uw jonge jaren er vast nog niet waren
Die willen er uit! Die springen er uit!
Die moeten er uit? Die barsten er uit!
Avontuuuuuuuur!
Wij zouden graag 't verhaal van onze eigen vader doen
Als we tenminste iets meer van hem wisten
Wanneer wij Moeders uitleg wel verstaan, was hij een poen
Die nou nooit es goed wou vinden
Dat ze lief was voor zijn vrinden
In de uren dat ze hem zo miste
En nou ja Met ontspoorde figuren
Daar leefde ze mee
Comme ca
Ze zei 'ja' op hun vragen. Maar vader zei 'nee'
En nooit kwam hij terug
Maar Moeder heeft zich moedig over alles heengezet;
Met vrienden en vriendinnen maakt ze levenslustig pret
En wat wij doen, gaat haar niet aan
Want Moeder wenst een zorgeloos bestaan
En dat zou ze vast niet krijgen
Als ze merkte hoe haar eigen
Spruiten dag aan dag als nozems in de kranten staan
Wij schamen ons wel voor dat lanterfanten
Maar wij doen slechts wat wij moeten van de kranten - als nozems
Wij schamen ons, maar het is onvermijdelijk
En troost u - wij zijn allemaal maar tijdelijk nozems
Straks verdwijnt wel dat teveel aan kalorieen uit ons lijf
Korrekt via de burgerlijke stand
En dan werken we gewoon voor ons pensioen en voor ons wijf
Dan is het gedaan. Dan is het gebeurd
En dan overwint het verstand
Tot zolang: vechten, vrijen, stoeien
Schreeuwen, treiteren en loeien
'k Wil mijn kleinkinderen later toch vertellen
Van al mijn heldendaden bij die nozemrellen
Maar zolang in mijn knieen teveel calorieen
Ondeugend voorradig zijn, blijf ik baldadig
Want straks is het uit. Dan slaat ons uur
Dan zijn we getrouwd
"Dan zijn we net als iedereen verplicht verzekerd tegen ziekte, werkloosheid, weduwen en wezen, brand
en inbraak, wettelijke aansprakelijkheid We schrijven ingezonden stukken in de krant dat ze die rotjeugd
van tegenwoordig dood moeten schieten, en 't ergste van alles: We hebben TV"
En we wachten geduldig op de A.O.W.
|
|
