Fedra
(não sei)
Kad jednog jutra rasprši se mrak
i bude dan, i bude dan
kad jedne zore probudim se ja
iz dugog sna, iz dugog sna
O Fedra potražit æu te tad
O Fedra ne želim biti sam
O Fedra požuri k meni tad
O Fedra ne budi samo san
Opet tražim onaj stari put
tog grimiznog svijeta
što se raða u zori
opet hrlim k tebi kao zvuk
i poznata slika
što se vraæa i gori
Fedra, u toj novoj zori
Fedra, u grimiznom jutru
Fedra, u meni još gori
Fedra, plamen tvoj
Kad život mi se približi kroz noæ
i doðe dan, i doðe dan
kad oèi zore prekinu taj muk
kroz pjesme zvuk, kroz pjesme zvuk
|
|
