Liza Pentras Bildojn (esperanto)
(Martin & Bertilo)
Longe for de mia mond’
Mi portiĝis per etera ond’
Al loko stranga tre
Fore de l’ amika rond’
Plene je demandoj sen respond’
Kaj motorpane’
Marso aŭ Aldebaran’
Stelo sen samidean’
Vere mankis ies akompan’
Liza ĉiam volis pentri bildojn
Kaj ankaŭ mi, sed ne kun sama ĝu’
Kaj mia farbskatol’
Perdiĝis kun la vol’
Sed Liza pentras bildojn daŭre plu
Mi promenas dum vesper’
En la poŝ’ bileto kaj moner’
Por subteni min
Estas sur la tuta ter’
Unu nur kun ĝusta karakter’
Por kompreni min
Ĉu kritiko aŭ admon’
Ĉu ideo aŭ propon’
Vi kontaktu min per telefon’
Liza ĉiam volis pentri bildojn
Kaj ankaŭ mi, sed ne kun sama ĝu’
Kaj mia farbskatol’
Perdiĝis kun la vol’
Sed Liza pentras bildojn daŭre plu
Eble mi jam sciis de komence
Eble malgraŭ ĉio pravis mi...
Liza ĉiam volis pentri bildojn
Kaj ankaŭ mi, sed ne kun sama ĝu’
Kaj mia farbskatol’
Perdiĝis kun la vol’
Sed Liza pentras bildojn daŭre plu
Verŝajne Liza pentras bildojn daŭre plu
|
|
